Drukbezochte opening van Dasein und Ich.

Drukbezocht was de opening van Dasein und Ich., op zondag 13 augustus. Voor ruim zeventig belangstellenden openden de burgemeester van Assen, Marco Out en beeldend kunstenaar Guus Slauerhoff even na het middaguur de tien meter lange installatie, die tot en met 1 oktober te zien is in de voormalige brandslangentoren van Assen. ‘Want CAMPIS brengt graag kunst op bijzondere plekken’, aldus voorzitter Dick Schuur vlak voor de deur van de slangentoren openging voor publiek. 

Met zijn werk brengt kunstenaar Slauerhoff een eerbetoon aan de inwoners van Oekraïne. De oorlog houdt hem sinds de invasie door Rusland bezig. Geweld en oorlog zijn confronterend. Hoe verhouden wij mensen ons tot de complexe emoties die geweld en oorlog oproepen? En welke rol kan beeldende kunst daarin spelen? In Dasein und Ich. onderzoekt Slauerhoff de vragen die de aanhoudende oorlog in Oekraïne oproept. Beeldende kunst levert een bijdrage aan het laten doordringen van de impact van dit geweld. Om het te blijven zien en er mee in contact te blijven, zonder in onverschilligheid te geraken.

Foto Sake Elzinga

Speech in het Nederlands tijdens de opening van Dasein und Ich.

Een bijzondere rol was tijdens de opening van Dasein und Ich. weggelegd voor de Oekraïense kunstenares Olena Wozniak. Ze is een van de vluchtelingen die werd opgevangen in Assen, in een van de vier locaties die de gemeente beschikbaar stelde. Ze schreef een speech, waarvan zij het eerste deel zelf in het Nederlands voorlas. Voor het eerst sprak ze publiekelijk in het Nederlands. Dit waren haar woorden:

Mijn naam is Elena Wozniak. In het Nederlands klinkt het als Olena Vozniak. Ik ben een Oekraiense kunstenaar uit de stad Odessa. Het is een heel mooie stad aan de kust van de Zwarte Zee. Ons operahuis is een van de mooiste ter wereld.

Allereerst wil ik de Nederlanders bedanken voor hun hulp aan Oekraïne en de Oekraïners! We zijn jullie hier enorm dankbaar voor!

Rusland verwachtte Oekraïne in 3 dagen, of hooguit een week, te kunnen overnemen. Maar mijn volk is erg dapper en moedig en voor het tweede jaar vechten we tegen de agressor voor onze vrijheid en onafhankelijkheid.

Oekraïne heeft het nu erg moeilijk omdat het een klein land is vergeleken met Rusland. Onze jongeren, onze wereldberoemde sporters, artiesten, muzikanten, schrijvers, regisseurs, enz. sterven op dit moment aan het front. We verliezen de beste mensen van ons land. We verliezen de genenpool. Rusland wil onze natie vernietigen, maar ik geloof dat we zullen overleven dankzij de hulp van de hele wereld.

Mijn geboortestad is gebombardeerd vanaf de eerste dagen van de oorlog. Eerst bombardeerden ze de buitenwijken, maar nu hebben ze al het historische centrum bereikt. In slechts één nacht werden 24 historische monumenten vernietigd.

Toen de haven van Odessa werd gebombardeerd, viel het plafond in mijn werkplaats op me. Ik kon het niet langer aan en ik verliet het land. Maar ik voel me schuldig tegenover de mensen die thuis zijn gebleven en onder voortdurende beschietingen leven.

Oorlog en geweld zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hoe verhouden wij mensen ons tot de emoties die geweld en oorlog oproepen? Hoe voelen we ons erbij? We moeten ons ervan bewust zijn en ons erin inleven. Dit is kenmerkend voor de mensen in een vrije democratische samenleving. Het verzwijgen van kwaad, geweld en oorlog is een teken van een totalitaire samenleving.