In het delen van kwetsbaarheid schuilt kracht en schoonheid. Daardoor kun je groeien als mens. Vanuit die gedachte selecteerde gastcurator Renate Coenraad vier beeldend kunstenaars die met hun werk aspecten van hun kwetsbare ‘ik’ blootleggen. Kunstenaars die vanuit eigen levenservaringen hun blik naar binnen richten om te ervaren wat in hen leeft. ‘De schoonheid van kwetsbaarheid’ is een tentoonstelling met fotografie, video en objecten die, zowel persoonlijk als esthetisch, de schoonheid van kwetsbaarheid benadrukken.
Laura Hospes (1994) worstelt al vanaf jonge leeftijd met depressie, angsten, automutilatie, eetstoornis en eenzaamheid. Na een suïcidepoging laat ze zich opnemen op de psychiatrie-afdeling in het UMC Groningen. Hier ontstaat het egodocument UCP: een fotografieserie die haar intense emoties laat zien. Hospes gebruikt fotografie en inmiddels ook andere visuele uitingen als verwerkingsproces voor haar emotionele wereld. Hierbij gebruikt ze haar lichaam als inspiratie en middel om dit te bereiken.
Courtesy Galerie Langart
Julius Thissen (1993) wil met hun fotografische werk, afkomstig van hun praktijk als performancekunstenaar, scenario’s creëren die de fijne lijn onderzoeken tussen presteren en falen. Hun werk heeft ook betrekking op persoonlijke ervaringen als genderqueer persoon. In de fotoserie A Gentle Decompression deed Thissen onderzoek naar mentale gezondheid, met onderwerpen als herinnering, zorg, trauma, kwetsbaarheid en vriendschap.
Levi van Veluw (1985) staat bekend om zijn installaties, sculpturen, tekeningen, foto’s en autobiografische films die uit zijn jeugdherinneringen putten. Werk uit series als de Origin of the Beginning en Collapse of Cohesion handelt over Veluws obsessieve poging om controle te krijgen over zijn leven door controle te krijgen over zijn omgeving. Daarnaast voert hij een voortdurende strijd tussen verlangen naar orde en de krachten van de natuur.
Courtesy Galerie Ron Mandos, bruiklenen kunstcollectie KPMG en Menzis
Feiko Beckers (1983) werkt met video, performance, installatie en tekst om alledaagse problemen en sociale ongemakken te ontrafelen. Zijn werk baseert hij op mislukkingen, ongelukken of gênante situaties die hij zelf meemaakte. In plaats van er vol overtuiging rechtlijnige ideeën op na te houden, is zijn wereld vol twijfels. Werken als Yoghurt en A Variable Aphorism gaan hierover, alsmede over tekortkomingen en kwetsbaarheid van taal.
Courtesy Galerie Stigter Van Doesburg
Deze tentoonstelling wordt mede mogelijk gemaakt door een financiële bijdrage van het Mondriaan Fonds.